درباره اهن

آهن نقش مهمي در توليد گلبولهاي قرمز خون دارد ( كه حاوي دو سوم آهن بدن مي‌باشند ) براي هموگلوبين كه عنصر رنگي حامل اكسيژن است بسيار حياتي مي‌باشد.

 :
فروس فومارات، فروس گلوكونات، فروس سولفات، دكستران آهن، كمپلكس پلي ساكاريد آهن
طرز تهيه :
فروس سولفات، فروس فومارات، فروس گلوكونات و كمپلكس پلي ساكاريد آهن را به تنهايي و در تركيب با مولتي‌ويتامين يا ديگر مواد معدني مي‌توان بدون نسخه خريداري كرد.
دكستران فرم تزريقي آهن است كه فقط با نسخه داده مي‌شود.
خاصيت :
آهن نقش مهمي در توليد گلبولهاي قرمز خون دارد ( كه حاوي دو سوم آهن بدن مي‌باشند ) براي هموگلوبين كه عنصر رنگي حامل اكسيژن است بسيار حياتي مي‌باشد.
آهن در ساخت ميوگلوبين دخالت دارد.
ميوگلوبين رنگدانه‌ايي است كه اكسيژن را در ماهيچه‌ها ذخيره مي‌كند تا در هنگام ورزش مورد استفاده قرار گيرد.
نقش آهن در عمل برخي از آنزيمها، جذب اكسيژن توسط سلول و تبديل قند خون به انرژي حائز اهميت است.
غذاها و منابع طبيعي :
جگر بهترين منبع آهن است.
گوشت ( بويژه دل جگر )، تخم مرغ، مرغ، آهن، سبزجات تازه، ميوه‌هاي خشك شده، غلات با نان سبوس‌دار، گردو و فندق و حبوبات خشك سرشار از آهن هستند.
آهن موجود در گوشت، تخم‌مرغ، مرغ و ماهي بهتر از آهن سبزيجات جذب مي‌شوند.
نياز روزانه :
نياز روزانه به آهن عبارتند از: mg 7/1 از بدو تولد تا 3 ماهگي، mg 3/4 از 4 الي 6 ماهگي، mg8/7 از 7 ماهگي تا 1 سالگي، mg9/6 از 1 تا 3 سالگي، mg1/6 از 4 تا 6 سالگي، mg7/8 از 7 تا 10 سالگي، mg3/11 براي مردها از 11 تا 18 سالگي، mg8/14 براي زنان از 11 تا 50 سالگي و mg 7/8 براي مردها از 19 سالگي به بالا و زنان از 51 سالگي به بالا در طول حاملگي و دو الي سه ماه بدنيا زايمان بايد بر مقدار آن افزوده شود.
ضرورت مصرف قرصهاي آهن :
اكثر غذاها بطور متوسط حاوي مقدار كافي آهن هستند.
اما در دوران حاملگي به مقدار بيشتري نياز پيدا مي‌شود.
لذا بايد در دوران بارداري تا 2 الي 3 ماه بعد از زايمان قرصهاي آهن مصرف كرد تا مادر به اندازه كافي از آهن برخوردار شود.
براي اطفال نارس اندكي بعد از زايمان ( آنان كه از شيرمادر تغذيه مي‌كنند ) و براي اطفال بالاي 6 ماه سن ( كه از شيرخشك استفاده مي‌كنند ) قرص آهن تجويز مي‌كنند تا از كمبود آن پيشگيري شود.
قرصهاي آهن براي گياهخواران، زناني كه دچار قاعدگيهاي سنگين و پرخون مي‌شوند و افرادي كه در معرض خونريزيهاي مزمن ناشي از بيماريهاي مختلف ( مثل زخم معده ) هستند مفيد است.
جبران كمبود :
مقدار مصرف براي جبران كمبود بستگي به بيمار، نوع و شدت بيماري دارد.
در بزرگسالان، كم خوني ناشي از كمبود آهن معمولاَ با مصرف 30 الي 100 ميليگرم آهن بمدت 2 تا 3 بار در روز در ماه مي‌گردد.
اين مقدار در كودكان براساس سن و وزن كاهش مي‌يابد.
قرصهاي آهن روزانه تا 30 الي 60 ميليگرم در سرتاسر دوران بارداري تجويز مي‌گردد.
علايم مسموميت :
مسموميت آهن بسيار خطرناك است.
درد شكم، تهوع و استفراغ بهمراه با تب، نفخ شكم، كم شدن آب بدن و كاهش خطرناك فشار خون از پيامدهاي آن هستند.
در صورت اين اتفاق بايد متوسل به فوريتهاي پزشكي شد.
مصرف زياد بويژه اگر همراه با مقدار فراواني ويتامين ث باشد، ممكن است منجر به تجمع آهن در اندامها شود و نارسايي احتقاني قلبي، سيروز كبدي و ديابت شيرين بوجود آور