نماد مظلومیت حسین
نماد مظلومیت
شاید جانسوزترین ساعت واقعه عاشورا، لحظهای است که امام فریاد بر میآورد:
«هَل من ذاب یذب عن حرم رسول الله ؛
آیا کسی هست که از حرم رسول خدا دفاع کند؟
آیا یگانه پرستی هست که از خدا بترسد؟
آیا فریادرسی هست که به خاطر خدا به ما کمک کند؟
آیاکسی هست که به امید آن چه خدا به او ارزانی خواهد داشت ما را یاری نماید؟»
زنان پرده نشین، با شنیدن آوای مظلومیت امام، بر حال او و خود گریستند.
آن گاه امام فرمود، کودک شیرخوار من علی(علیهالسلام) را بیاورید. سپس برای سیراب نمودن اوکه از تشنگی بی تاب شده بود رو به لشگر دشمن نمود و فرمود:
ای مردم! اگر به من رحم نمیکنید به این کودک رحم نمایید. در این لحظه تیری توسط حرملة بن کاهل اسدی از سوی دشمن به سوی کودک پرتاب شد و کودک به شهادت رسید.
امام فرمود: خدایا! میان ما و این مردم که مرا دعوت کردند تا یاریام کنند و به عوض ما را در خون میکشند خود داوری کن.
1 امام خون او را به آسمان پاشید و گفت: [خدایا] این که تو این صحنهها رامیبینی تحمل بر من آسان میشود.
2 امام از اسب پیاده شد و بدن بی جان کودک تشنه راپشت خیمهها برد و با غلاف شمشیر، قبری کوچک حفر نمود و او را دفن کرد.3
این صحنه یکی از دردناکترین لحظات روز عاشوراست و این نوزاد کوچک امام، گویاترین سند مظلومیت در پهنه کربلاست.
آن سان که با شهادت خود این مظلومیت را به اثبات میرساند. چرا که در هیچ آئینی، خواه آسمانی باشد و خواه غیر آسمانی، نوزاد شیرخوارهیچ گناهی ندارد که کسی بخواهد با او دشمنی کند و یا او را بکشد و در هیچ نقطهای از هستی و هیچ اندیشه ای کشتن نوزاد بی گناه را بر نمیتابد.
از این رو با کشته شدن طفلی تشنه، که توان هیچگونه دفاعی از خود نداشت. حجت بر دشمنان امام و عدم رستگاری آنان تمام شد و شهادت علی اصغر(علیهالسلام) با این وضع دلخراش خونخواری دشمنان ومظلومیت بی شائبه عاشورائیان را به اثبات رسانید.